- Λαϊκό Μέτωπο
- Έτσι ονομάστηκαν, μετά το 1934, οι πολιτικοί συνασπισμοί που σχηματίστηκαν σε μερικές ευρωπαϊκές χώρες με τη συμμαχία των κινημάτων και των πολιτικών κομμάτων της Αριστεράς. Ελατήρια πολιτικής τακτικής οδήγησαν στον παραμερισμό των σημαντικών ιδεολογικών διαφορών μεταξύ των κομμάτων που συγκρότησαν τα Λ.Μ. Η δημιουργία τους υποστηρίχτηκε κυρίως από τους κομουνιστές, οι οποίοι τα αξιοποίησαν ως ένα αποτελεσματικό όργανο για την κατάκτηση της εξουσίας, όχι με επαναστατικές μεθόδους αλλά μέσω της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Οι πρωταγωνιστές της σύστασης των Λ.Μ. θεωρούσαν τα δημιουργήματά τους απαραίτητο αμυντικό όργανο εναντίον του συνασπισμού των συντηρητικών και αντιδραστικών δυνάμεων (που ανέπτυξαν εξαιρετική δράση εκείνη την εποχή)· οι πολιτικοί αντίπαλοι των Λ.Μ. πίστευαν ότι αποτελούσαν κομουνιστικά όργανα που απέβλεπαν στη συντριβή και όχι στην υπεράσπιση των δημοκρατικών θεσμών. Αναμφίβολα, το δεδομένο που ώθησε το 7o Συνέδριο της Κομουνιστικής Διεθνούς να αναλάβει την πρωτοβουλία σύμπηξης Λ.Μ. στην Ευρώπη (1935) ήταν η ραγδαία άνοδος του φασισμού και του ναζισμού. Το Λ.Μ. δεν μπόρεσε να συγκροτηθεί ούτε στις χώρες όπου οι δημοκρατικοί θεσμοί ήταν γερά ριζωμένοι, όπως στη Μεγάλη Βρετανία και στις Σκανδιναβικές χώρες, ούτε βέβαια στις χώρες με ολοκληρωτικά καθεστώτα, όπως η Γερμανία, η Ιταλία και η Πορτογαλία. Αντίθετα πέτυχε στην Ισπανία και στη Γαλλία. Στην Ισπανία το Λ.Μ., που δρούσε με άλλη ονομασία από το 1934, οργανώθηκε στα τέλη του 1935 και ανέτρεψε το συντηρητικό κόμμα στις κοινοβουλευτικές εκλογές του επόμενου χρόνου. Μετά την εξέγερση του Φράνκο (παρά τις πολλές αντιθέσεις που εκδηλώθηκαν μεταξύ των δυνάμεων της Αριστεράς, που ήταν διαιρεμένες σε κομουνιστικές και αναρχικές τάσεις) μπορεί να θεωρηθεί κυβέρνηση Λ.Μ. εκείνη που από τον Σεπτέμβριο του 1937 έως το τέλος του εμφύλιου πολέμου αντιπροσώπευε την αντιφρανκική Ισπανία· τελικά το ισπανικό Λ.Μ. ηττήθηκε και επικράτησε απόλυτα ο φρανκισμός. Το Λ.Μ. της Γαλλίας (που συγκροτήθηκε από τους σοσιαλιστές και τους ριζοσπάστες με την υποστήριξη των κομουνιστών) σχηματίστηκε το 1933, μετά την άνοδο στην εξουσία της Γερμανίας του Χίτλερ, επιδεικνύοντας συχνά την ισχύ του. Στις εκλογές του 1936 εξασφάλισε συντριπτική πλειοψηφία, αλλά σύντομα αντιμετώπισε κρίση, τόσο από τον αντίκτυπο της νίκης του Φράνκο στην Ισπανία όσο και από δύσκολες καταστάσεις στο εσωτερικό της χώρας. Η πιο σημαντική συνεισφορά του Λ.Μ. της Γαλλίας ήταν η προώθηση κοινωνικών μεταρρυθμίσεων, όπως οι 40 ώρες εργασίας την εβδομάδα. Μετά τον B’ Παγκόσμιο πόλεμο, Λ.Μ. συγκροτήθηκε και στην Ιταλία, κατά τις πρώτες εκλογές του κοινοβουλίου της δημοκρατίας (1948), διαλύθηκε όμως τον ίδιο χρόνο με πρωτοβουλία των σοσιαλιστών. Κατόπιν πρωτοβουλίας των κομουνιστών, Λ.Μ. σχηματίστηκαν μετά τον B’ Παγκόσμιο πόλεμο και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως στη Ρουμανία, στην Ουγγαρία, στη Βουλγαρία και στην Τσεχοσλοβακία.
Dictionary of Greek. 2013.